Week 1.1 - Wennen aan de stad

Daar ben ik weer! Nu begint het avontuur dan echt. Gister heb ik afscheid genomen van Fred, Jet, Marty en mijn ouders op Schiphol, inclusief allemaal lieve cadeautjes. Zo heb ik een scheurkalender gekregen waar heel veel mensen iets op hebben geschreven, wat ik elke dag kan lezen. Na wat vertraging ging ik dapper het vliegtuig in. Ik was daar helemaal overtuigd van m’n eigen kracht omdat het afscheid zo soepel ging, dat ik besloot gek te doen en een tomatensap bestelde voor het eerst in mijn leven. Was niet per se een groot succes, maar ach, het idee was leuk en toch maar lekker gedaan waar ik zin in had. Verder wel genoten van het nogmaals kijken van de film ‘Bohemian Rhapsody’ en van die natte doekjes die in 1 seconde van 1000 naar 0 graden gaan. Vorige keer in dit vliegtuig, in november, zeiden ze na het opstijgen: ‘’You may now put on your electronic devices, such as calculators’’. Dat was wel geinig, maar dat zeiden ze dit keer helaas niet.

Eenmaal aangekomen werd ik opgehaald door mannen (klinkt vreemd maar valt mee) die me naar Tanny brachten, waar ik de komende tijd ga wonen. Zij is een Nederlandse vrouw en woont nu vier jaar in Addis. Het huis is prima, lekker minimalistisch. De wc doorspoelen doe je door een emmertje water erin te gooien. Dit water is eerder gebruikt, bijvoorbeeld voor het wassen van kleren. Bij dit soort processen wordt de waternood duidelijk, maar ook de efficiëntie die daarmee gepaard gaat. Wat dat betreft kan Nederland nog wel wat van dit land leren, want waarom spoelen wij eigenlijk schoon drinkwater door de wc, en niet bijvoorbeeld water dat weggelopen is bij het douchen of wassen (ik verwacht niet echt een antwoord hierop in de reacties hoor)? Verder is er geen internet in huis en is mijn kamer vrij klein, zonder kast. Daarom voelde ik me aan het begin lichtelijk een gevangene, die haar tijd vult met boeken lezen en kleuren – al heb ik nog nooit een gevangene in een film dat laatste zien doen. Verder staat er een kerk vrij dichtbij het huis, waardoor er vrijwel non-stop een soort gezang te horen is. Dit stopt rond half 1 ’s nachts en om half 6 ’s ochtends voelt het alsof ik in een Idols-auditie wakker word met de meest vage nummers. Volgens mij is het gezang nu extra aanwezig om het vastentijd is tot Pasen: de meeste mensen eten daarom geen zuivelproducten en vlees (wij zouden het vegan noemen), en daarom zijn alle slagers hier bijvoorbeeld ook dicht. Komt voor mij mooi uit!

 (Foto: mijn kamertje) 

Tanny is gelukkig erg vriendelijk en bekommert zich goed om mij. Ik bedacht later pas dat het best vreemd is om samen te gaan wonen met iemand die je nog nooit hebt gezien, een soort First Dates XXL. Maar het voelt eigenlijk best goed, we praten makkelijk en leren veel van elkaar. Zo was ik wat verbaasd dat ze niet wist dat mijn telefoon een iPhone is en snapte zij niet echt hoe ik niet wist hoe je van een honingraat honing produceert. Dat laatste resulteert overigens in dagelijkse verse honing, dus dat is top.

Ik heb mijn eerste dagen besteed aan acclimatiseren en de (voor mij) noodzakelijke dingen regelen, zoals een simkaart. Dat was een wereldoperatie, duurde ongeveer twee uur en vereiste onder andere identificatie met een paspoort. Daarbij vroegen ze vervolgens wat nou de naam van mijn opa was, want dat konden ze nergens vinden in mijn paspoort (achternamen zijn niet echt een ding hier). Ook waren ze verbaasd dat mijn paspoort wel 10 jaar geldig was, aangezien dat hier maar 2 jaar is. Mede door die dingen hebben zo’n tien mensen mijn paspoort bekeken. Al met al was het een gezellige middag en heb ik de collega die met me mee ging om het te regelen ook wat beter leren kennen.

   (Foto 1+2: mijn eerste wandeling alleen, foto 3: taxi, foto 4: uitzicht vanuit Tanny's kantoor)

Omdat ik de updates een beetje kort wil houden, laat ik het voor nu hier even bij – ik heb nog wel dingen op een lijstje staan die ik later zal behandelen. Specifieke interesses en verzoeken voor onderwerpen kunnen ook worden ingestuurd, ik ben de moeilijkste niet. :)